بنشین که تو را نیست کسی یارتر از من (هلالی جغتایی)

در کوی بتان نیست کسی زار تر از من

در پیش عزیزان جهان خوارتر از من

گفتی که مرا یار وفادار بسی هست

هستند ولی نیست وفادار تر از من

گر طالب آنی که به یاری بنشینی

بنشین که تو را نیست کسی یارتر از من

چون غنچه اگر سینه ی تنگم بشکافی

دانی که نبوده ست دل افگار تر از من

خلق دو جهان ست گرفتار تو لیکن

در هر دو جهان نیست گرفتار تر از من

امروز اگر عشق گناهست ” هلالی”

فردا نتوان یافت گنهکار تر از من

*

*

*

*

*

*

بدرالدین هلالی استرآبادی از بزرگترین شاعران اواخر قرن نهم و اوایل قرن دهم بوده است که اصالتاً از ترکان حغتایی است. او در هرات متولد شده است و از ملازمان امیر علیشیر نوایی بوده است. شهرت او در غزل است و مثنویهای شاه و درویش (شاه و گدا)، صفات‌العاشقین و لیلی و مجنون او نیز معروف است.

( زمزار )