من گدایم گدای حسینم؛
من گدایم ، گدای حسینم
عاشق کربلای حسینم
من گدایم ، گدای حسینم
مستحق عطای حسینم
من گدایم ، گدای حسینم
*****
عشق او مایه ی سوز و سازم
روی او قبله گاه نیازم
از غلامی او سر فرازم
چاکری بر سرای حسینم
من گدایم ، گدای حسینم
*****
دل ز مهر رخش برنگیرم
هر غمش را به جان می پذیرم
این مرامم بود تا بمیرم
زنده چون با ولای حسینم
من گدایم ، گدای حسینم
*****
گر چه از حد فزون شد گناهم
پور زهرا بود عذر خواهم
روز محشر مگو بی پناهم
در پنای لوای حسینم
من گدایم ، گدای حسینم
*****
او کریم است و از خود نراند
هر گدایی که او را بخواند
فاش گویم که هر کس بداند
من غریق عطای حسینم
من گدایم ، گدای حسینم
*****
بر سر کوی او من بپاسم
هست بر او امید و هراسم
صاحبم را نکو می شناسم
من سگ با وفای حسینم
من گدایم ، گدای حسینم
*****
نور صدق و صفا دارد این دل
مهر آل عبا دارد این دل
عقده کربلا دارد این دل
عاشق کربلای حسینم
من گدایم ، گدای حسینم
*****
از جوانی به پیری رسیدم
عاقبت کربلا را ندیدم
بار الها ! مکن نا امیدم
من که مدحتسرای حسینم
من گدایم ، گدای حسینم
*****
تا غمش در دلم خانه دارد
این دلم حال دیوانه دارد
چشمم از اشک پیمانه دارد
روز و شب در هوای حسینم
من گدایم ، گدای حسینم
*****
گریم از ماتم اکبر او
بر لب تشنه ی اصغر او
بی تن بی سر و بر سر او
خون جگر در عزای حسینم
من گدایم ، گدای حسینم
*****
دردمندم دوا خواهم از او
حال اهل دعا خواهم از او
سینه ای با صفا خواهم از او
چون ( موید ) گدای حسینم
من گدایم ، گدای حسینم